გაუგებრობა-გაურკვევლობა

გაუგებრობა- ეს ისაა რის წინაშეც უძლური ვარ მეც და ჩემი ნევრებიც.

არ მიყვარს როცა ჩემი არ ესმით, ან არასწორად ესმით, ან როცა არ ცდილობენ რომ გაიგონ.

არ ვიცი, არ ვფიქრობ რომ ზოგიერთი ადამიანი თავისი სულით და ხორცით ”გაუგებარია” - არც ის მგონია რომ შესაძლებელია დაბადებიდანვე გაუგებარი იყო - მე მაინც იმ აზრს ვემხრობი , რომ არ არსებობენ გაუგებარი ადამიანები- არსებობს გაუგებარი სიტუაციები, რომლებსაც გარემოება და ჩვენ ვქმნით.(ჩემი ბრძნული აზრი:)

ხშირად ყოფილა რომ გაუგებრობის გამო ვიღაცისგან რაღაც მწყენია ან პირიქით.

ალბათ მეტი საუბარია საჭირო, მეტად ყურადღებით მოსმენა და გააზრება - მეორე ადამიანის სურვილებისა და აზრებისა.

ზოგადად - არ მიყვარს როცა ადამიანი - წვრილმანებამდე საჭიროებს ახსნას - იმისათვის რომ მან გაიაზროს შენი ნათქვამი , როცა ელემენტარულიც კი პრობლემდება-გაუგებარი (თუ დაბნეული?!) ბუნების გამო - მაგრამ მეორეს მხრივ ალბათ დაწვრილმანება ჯობს - საბოლოოდ უფრო დიდ გაუგებრობაში თავის გაყოფას.

გაუგებარ ადამიანთან ერთად - ყოველთვის ნერვებს მიშლის გაურკვეველი სიტუაციები - როცა არ იცი ასე უნდა ქნა თუ ისე, როცა სხვაზე ან რამე გარემოებაზე ხარ დამოკიდებული და ელოდები რომ რაღაც გაირკვეს და გვირაბს იქით გზა გამოჩნდეს.

შეიძლება ვინმემ თქვას რომ მოუთმენელი ხარო და მაშინათვე გინდა პასუხი მოისმინო როცა კითხვას სვამო- შეიძლება ასეცაა, განსაკუთრებით მაშინ როცა ამ პასუხზე - კიდევ რაღაც არის დამოკიდებული.

მოკლედ მგონი ჩემი პოსტიც ცოტა გაუგებარ-გაურკვეველი გამოვიდა (თანაც იმდენჯერ ვახსენე ეს ორი სიტყვა )- მაგრამ მიხვედრილი და ”არა-გაუგებარი” ადამიანი უთუოდ გაიგებდა რაზეც დავწერე : ))