ნუგეშისმცემელნოოო

ცხოვრებაში სულ ჯერჯერობით ორჯერ დავმდგარვარ სერიოზული ”განსაცდელის” წინაშე. ”განსაცდელში” - ამ შემთხვევაში ვგულისხმობ ტკივილს,შიშს და ყველა მსგავს გრძნობას.

პირველად არამშობლიურ მიწაზე
დაწვრილებით შეგიძლიათ გაეცნოთ როგორ და რა მდგომარეობაში 
შვედური(სისხლიანი)თავგადასავალი
მაგრამ ვისაც დაეზარება ლინკზე შესვლა -  ფოტოს დავდებ :)

მეორედ ახლა , გლანდების ოპერაციის დროს.
დაწვრილებით შეგიძლიათ გაეცნოთ პოსტებს  :

•   მარტოობაში ნაპოვნი სიძლიერე და სისხლის ანალიზი
•   ოპერაცია და ჩემი ანდერძი
•   ჰელოუ-თ

 პირველ შემთხვევაში ვიყავი სრულიად მარტოდ- უცხო მიწაზე- უცხო ხალხში და ისიც კი არ შემეძლო ვინმესთვის მშობლიურ ენაზე გამეზიარებინა დარდი და ვარამი.ეს ყველაფერი რათქმაუნდა უფრო მთრგუნავდა და ტკივილსაც მიასმაგებდა. თუმცაღა იქაც კი გამოჩნდენ ადამიანები(ერთი კვირის ნაცნობები), რომლებმაც თავიანთ მოვალეობად ჩათვალეს ჩემთვის ნუგეშისცემა.  ყოველდღე კაკუნი გაისმოდა ჩემი ოთახის კარზე - ხან ვინ მკითხულობდა , ხან ვინ- თუ გარეთ გამოვბობღდებოდი - ყველა შემხვედრი მიღიმოდა და მეკითხებოდა თუ როგორ ვიყავი (ისეთებიც ვინც ჩემს ჯგუფში საერთოდ არ იყვნენ). 

მართალია ვერცერთმა მათგანმა ვერ შემიცვალა ვერც დედა და მამა, ვერც და-ძმა, ვერც მეგობრები- მაგრამ ის ყურადღება, რომელიც მათგან მოდიოდა მე დამეხმარა, გამამხნევა და გარკვეულწილად მანუგეშა კიდეც. 

სამუდამოდ მემახსოვრება თითოეული ადამიანი, რომელმაც ყურადღება გამოიჩინა, გამამხნევა და შეწუხდა ჩემს გამო. მემახსოვრება ლექტორისგან ნაჩუქარი ვარდი, ბავშვების მოტანილი national Geographhic -ის ჟურნალი, შოკოლადები , სუვენირები და ჩემდამი მოძღვნილი სიმღერა.

რაც შეეხება მეორე შემთხვევას - ახლა უკვე საკუთარ გარემოში-მომზადებული შევხვდი ტკივილს. მეგობრები ჩემზე ადრეც კი დაერჭვნენ საავადმყოფოში ოპერაციის დღეს. ეს დღეები კი მესიჯი მესიჯზე და მნახველი-მნახველზე მოდიოდა, ყველა მკითხულობდა ვისაც გავახსენდი -შორებელი თუ ახლობელი. ძალიან მნიშვნელოვანი და სასიამოვნო იყო იგივე ბლოგზე, ფეისბუქზე თუ მაილზე მოწერილი - თითოეული - მოკითხვა და ინტერესი ჩემი ჯანმრთელობის მიმართ.

ამ ყველაფრით იმის თქმა მინდა რომ ამ დღეებში ( და იმ დღეებში-შორეულ სკანდინავიაში) გავაცნობიერე რაოდენ მნიშვნელოვანია ჩემთვის თითოეული ნუგეშის სიტყვა, მხარში დგომა და გამხნევება ნებისმიერი ადამიანისგან - ახლობლებისგან თუ უბრალო ნაცნობებისგან. მივხვდი როგორ მახარებს - მათი ზრუნვა, მოკითხვა და ინტერესი ჩემს მიმართ.განსაკუთრებით მაშინ როცა ნამდვილად ”მიჭირს” და ”მჭირდება”.

მინდა მეც ასმაგად ყურადღებიანი ვიყო ამიერიდან სხვების მიმართ, იმათ მიმართ -ვისაც ტკივათ , ეშინიათ და ნუგეშისცემა სჭირდებათ.

რა არის რთული იმაში , რომ ადამიანს, რომელიც შენთვის სულერთი არაა - გამამხნევებელი სიტყვა უთხრა. მართალია შეიძლება სიტყვებით ტკივილი ვერ შეუმსუბუქო, მაგრამ  დადებითი ემოციებით - გაუძლიერო და ენერგია შემატო ტკივილთან საბრძოლველად. რა არის იმაში ძნელი , რომ რასაც ფიქრობ და რა სიკეთესაც უსურვებ - ის დაანახო თუნდაც 2 სიტყვიანი მესიჯით. 

არ მინდა პათეტიზმში, სენტიმენტალიზმში თუ დიდაქტიკურობაში დამწამოთ ცილი- არ ვიცი , ნარკოზმა ამაჩუყა და ”გამაკეთილშობილა” ასე თუ ტკივილმა - მაგრამ მინდა იცოდეთ - რომ თქვენს მიერ  გამოხატულმა თითუეულმა დადებითმა ენერგიამ- მე მანუგეშა.

მე  შევიგრძენი რომ - ტკივილთან შედარებით - ყველაფერი უმნიშვნელოა ,სისულელეა,მეორეხარისხოვანია და რომ ახლობელი ადამიანისთვის ტკივილის შესამსუბუქებლად -ბევრი რამის გაკეთება შეგვიძლია, ზოგჯერ ძალიან წვრილმანის.

P.S.ოპერაციიდან 6დღე გავიდა.გუშინდელი ღამე გავათენე,ასე მეგონა წებო ჩამასხა ვიღაცამ პირში. საშინელი შეგრძნებაა.დღეს სიცხემაც მომცა.რა ბედი მაქვს?!

P.S p.s.მაპატიეთ თუ ჩემი ოპერაციით ”გაგიხურეთ”საქმე :)