ზამთარი

ჩემი ბავშობის მძაფრი მოგონებები ორ სეზოანდ იყოფა- ზაფხულის და ზამთრის.
ახლა რადგან ზამთრის პირია სწორედ ამ უკანასკნელზე მინდა შევაჩერო ჩემი ფიქრები.

 ზამთრის არდადაგებზე არსად არ მივდიოდით. ერთადერთი და ყველაზე საყვარელი გართობის საშუალება- თოვლში თამაში, ციგაობა და გუნდაობა იყო. მოუთმენლად ველოდებოდი ხოლმე პირველი ფიფქების გამოჩენას და ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა როცა დილას ფარდებს გადავხსნიდი და თოვლით გადათეთრებულ არემარეს დავინახავდი. არ ვიცი მაშინ მართლა დიდი თოვლი მოდიოდა თუ მე ვიყავი ძალიან პატარა, მაგრამ ჩემს მოგონებებში მუხლებამდე  თოვლი მაინც  ფიგურირებს.
ჩაგვფუთნავდა დედაჩემი ( რასაც ვერ ვიტანდი 3 ჯემპრი 5 მაიკა, ჟილეტი, პალტო ,ორი რეიტუზი,ორი შარვალი , ქუდი, კაშნე, ხელთათმანები და ა.შ.) და გაგვისტუმრებდა ეზოში. ეზოში კი ჟრიამული იყო , დიდიან-პატარაიანა ციგებს მივათრევდით- პატარა გორაკისკენ , რომელიც საუკეთესო სასრიალო ადგილი იყო ჩვენს შემოგარენში.
თითქმის მთელ დღეს გაუთავებლად ვსრიალებდით, პატარა შესვენებებში -ვგუნდაობდით და თოვლის ბაბუას ვაკეთებდით.

საღამოს დაღლილები, გალუმპულები, ხელთათმანდასველებულები და ცხვირმოყინულები ვბრუნდებოდით შინ.მახსოვს როგორ ჩამოალაგებდა დედაჩემი "ატაპლენიაზე" ჩვენს სველ თათმანებს გასაშრობად, ჩვენ კი ცხელ სადილს ვილუკმებოდით და გაყინულზე ცხელი სუპიც კი მსიამოვნებდა.
ის ზამთარიც მახსოვს- თოვლი რომ არაფრით არ მოვიდა და ახალი წლის ღამეს რომ გათოვდა პირველად- რა ბედნიერი ვიყავი მაშინ ვერ აგიღწერთ.
მიუხედავად ზამთრისეული სიცივისა, ხელების გალურჯებისა, სკოლაში კანკალისა და ა.შ მაინც ასე თუ ისე მიყვარდა ზამთარი - დღევანდელი დღისგან განსხვავებით :)

ბოლო წლებია ვფიქრობ რომ ვერ ვიტან ზამთარს, ვერ ვიტან სიცივეს, ვერ ვიტან ახალ წელს- ჩემს დაბადებისდღეს და ყველაფერს რაც ზამთარს უკავშირდება. მაგალითად თოვლჭყაპს თბილისში, სიცივეს ნებისმიერ დაწესებულებაში- სამსახურში, სახლში თუ გარეთ.
ახლა კი - ,უფროსწორად ამ დილას ,რაღაც უცნაური ზამთრისეული შეგრძნება დამეუფლა, აი ისეთი ბავშობაში რომ მქონდა ხოლმე და გამიკვირდა. თითქოს ზამთარი გამიხარდა- უცბად და ჩემდა მოულოდნელად.
ეს შეგრძნება წამიერი იყო- და მინდა რომ დავიბრუნო, მინდა რომ ზამთარი ცუდ შეგრძნებებს კი არა , სიმყუდროვის, სიხალისის, ახალი წლის, საჩუქრების, ლამაზად დაბარდნილი ხის სახლის, ბუხრის და მხიარულების ასოციაციებს და შეგრძნებებს მიჩენდეს.
მინდა რომ მიყვარდეს, მინდა რომ ველოდებოდე და მიხაროდეს მისი დადგომა