ფირის აპარატი და პორტრეტები

ფირის აპარატს ჩემთვის ყოველთვის სხვა მუღამი ჰქონდა, თუმცა უფრო მეტად ეს ახლა შევიგრძენი, მაშინ როცა დიდიხნის ნანატრი ციფრული ფოტოაპარატი შევიძინე.
ფირის ფოტოებს რომ სხვა ხიბლი აქვს-ამაზე არც არავინ შემეკამათება ალბათ. თითქოს უფრო ღრმაა  , უფრო მგრძნობიარე, არაბრტყელი და ბუნებრივი. 
ჩემს ”ფიროტეკაში”-ფირების რიცხვი მნიშვნელოვან რაოდენობას აღწევს.
პირველად  ზენიტი მაჩუქეს, შემდეგ კიევი, შემდეგ ჩინონიც კი - ასე გავხდი ფირის ფოტოაპარატების მფლობელი, თუმცა გადაღების დამუღამებას დიდი ხანი დასჭირდა.

პორტრეტები , რომლებსაც ახლა იხილავთ (მეგობრების და სხვა ნაცნობ-ახლობლების)-  სრულიად ისეა ჩაჩხაკუნებული, დადგმებისა და მაღალმხატვრული გათვლების გარეშე (გადაღების სწავლის პროცესში) - ზოგი ზენიტით და ზოგიც კიევით- უბრალო ცხოვრებისეულ სიტუაციებში. მიუხედავად იმისა , რომ ზოგს ფოკუსი და სიმკვეთრე აკლია და ზოგის ხარისხიც დასკანერებისას შეილახა - ჩემთვის მაინც საყვარელი კადრებია.