weekend

ყველასათვის საყვარელი შაბათ-კვირა! ორი დიდებული დღე , როცა საკუთარ თავს შემიძლია დრო დავუთმო, დაუნანებლად და აუჩქარებლად.
მართალია ეს ხშირად არ არის ხოლმე ასე და მთელი წინა წელი ჩემთვის ეს ორი დღე არ არსებობდა, მაგრამ სამაგიეროდ ამჟამად სხვანაერად არის.

მინდა ჩემი უკანასკნელი ვიკენდის შესახებ მოგიყვეთ.

შაბათი

ეს გახლდათ სრულიად ”საშინაო” დღე , ანუ ისეთი დღე გარეთ ცხვირიც რომ არ გამიყვია. შეიძლება ითქვას რომ ბოლო ერთწელზე მეტია ასეთი დღე ჩემს მეხსიერებას არ ახსოვს (თუ გლანდების ოპერაციის დროს იძულებით სახლში ყოფნას არ ჩავთვლით).
სიმართლე გითხრათ ადრე ასეთი დღეები სრულ დეპრესიაში მაგდებდა, ზოგადად ახლაც არ მიყვარს , მაგრამ ამ შაბათს მაინც მესიამოვნა.

შაბათი მთლიანად ინგლისურს მივუძღვენი. ელექტრონული წიგნების კითხვასა და სავარჯიშოების კეთებას შორის ორი ფილმის ყურებაც შევძელი, რაღათქმაუნდა ინგლისურად.
 Easy Virtue 

Jack and Jill vs The World

რაღაცით გავდა ეს ორი ფილმი ერთმანეთს, ალბათ იმით რომ ორივე ცხოვრებაზე და ”ჭეშმარიტი” სიყვარულის შესახებ იყო. ასეთი ფილმების შემდეგ , როგორც წესი ვსენტიმენტალდები და ”მსოფლიო სევდა” შემომაწვება ხოლმე.
შაბათი დღის დასასრული სწორედ ამ საკითხებზე ფიქრში დავასრულე .

კვირა

კვირა -შაბათისგან განსხვავებით აქტიური დღე იყო და შეიძლება ითქვას მთლიანად მეგობრებს დაეთმო.
ჯერ ”პროსპეროს ბუქში” მეგობრის მეუღლის გამოფენაზე გახლდით. ამ ყავის,

მეგობრების და აკუსტიკური მუსიკის წყალობით -საკმაოდ კარგი განწყობა შემექმნა. თუმცა კუჭმა მაინც თავისი ქნა და ცოტახანში იმაზე დავიწყეთ ფიქრი სად გვეჭამა. საბოლოოდ ”ორმა” გაიმარჯვა და ჩვენც გავეშურეთ მისკენ. გზად რათქმაუნდა ვიხილეთ შეყვარებული წყვილები თითო ვარდით ხელში, მაგრამ ადრინდელისგან განსხვავებით აღარ გაგვცინებია. მენიუების(ჩინური და იტალიური სამზარეულო აქვთ) თვალიერებასა და საჭმელის არჩევის პროცესში ვიგრძენით რომ ყველას მართლაც მოგვშივდა.  ვინაიდან და რადგანაც ჩემი მონდომებული კრევეტების სუფი (იტალიური)არ ჰქონდათ - არჩევანი ბოსტნეულით შენელებულ ბრინჯზე შევაჩერე სოიოს სოუსით (ჩინური).
თითქმის ასე გამოიყურებოდა და ყველამ აღიარა რომ ძალიან გემრიელი იყო.

დანაყრების შემდეგ ჯერი დესერტზე მიდგა. ნაყინის იდეა წარმოიშვა , მე მართალია ნაყინის დიდი მოყვარული არ გახლავართ მაგრამ - მაინც გავეშურეთ იდეის განსახორციელებლად ”Elvis”-ში. ელვისი გადაჭედილი დაგხვდა, ამდენი ხალხი თუ დადიოდა არ მეგონა, ან იქნებ ვალენტინობასთან დაკავშირებით იყო ეს აჟიოტაჟი-არ ვიცი. მოკლედ სხვებმა ნაყინი მე კი ძალიან მსუყე შოკოლადის ნამცხვარი მივირთვი

და ასე ნელ-ნელა ტკბილად და ნოყიერად მიიწურა კვირა დღეც.
ვიკენდის დასასრული.

პ.ს. ვზივარ ახლა სამსახურში , ვოცნებობ საჭმელზე და თვალზე ცრემლი მადგება ზედა ფოტოებს რომ ვუყურებ :(