ჩემოდანზე ჩამომჯდარი -მე

ბარგი ჩალაგებულია. ვზივარ ჩემთვის და ველოდები , როდის გავა დრო.
პირველად რომ მივფრინავდი, მახსოვს რა საშინლად ვგრძნობდი თავს, შიშის, უცნაური შეგრძნების, მარტო ყოფნის გრძნობა ერთმანეთში იყო არეული. არ ვიცოდი სად მივდიოდი, რა სიტუაციაში და გარემოში.
ახლა კი ყველაფერი სხვანაერადაა: არც მარტო მივდივარ და ისიც ზუსტად ვიცი სად მივდივარ და ვისთან.
თუმცაღა მაინც არის მცირედი ნერვიულობის ფაქტორი.მთავარი პასუხისმგებელი პირი მაინც მე ვარ . ორი მშობელი მაბარია :)
რა უცნაურია. გარდა იმისა რომ მშობლებთან ერთად დასასვენებლად არსად ვყოფილვარ, ისიც კი არ მახსოვს თვითონ თუ იყვნენ როდესმე ერთად სადმე , მგონი ჩემი დაბადების მერე აღარ.
მოკლედ მგონი ახლა უფრო უცნაურად ვგრძნობ თავს ვიდრე მაშინ 4 წლის წინ, ცრემლებს რომ ვაფრქვევდი გაფრენის წინ :)
ძალიან ვნანობ, მაშინ ბლოგზე ჩანაწერებს რომ არ ვაკეთებდი (მიუხედავად იმისა რომ ბლოგი უკვე მქონდა) , არადა რამდენი საინტერესო პოსტი შეემატებოდა ჩემს www.scandinavia.ge -ს:) მინდა ამჯერად მაინც გამოვასწორო შეცდომა. ოღონდ ამჯერად პოსტები ამ ბლოგზე დაიწერება.
რადგან შემდეგი სადგური :
გერმანია გახლავთ.

წავალ,გავფრინდები-ჩავფრინდები და ისევ დავწერ :)
 მომავალ შეხვედრამდე