ბათუმიდან არჩამოტანილი რეპორტაჟი

ბათუმში რომ მივდიოდი დავიბარე , რომ ფესტივალიდან ფოტოებს და რეპორტაჟს ჩამოვიტანდი, თუმცაღა იქ ყოფნისას გადავიფიქრე. მივხვდი რომ ბათუმის როკ ფესტივალი ნამდვილად არ იმსახურებდა პოსტის მიძღვნას.
იმასაც მივხდი, რომ აზრი არ აქვს ყველა კონცერტს და ივენტს ფესტივალი დაარქვა მხოლოდ სახელის გამო და იმასაც რომ ხარისხი ყველგან ჭირს "დაბალი კლასის ფესტივალებზეც", სადაც არც დაცვაა, არც ძვირადღირებული სასმელი და არც  "ელიტარულ ფესტივალებზეც", სადაც მხოლოდ ჯაზს უსმენენ და ძვირადღირებულ კოქტეილებს სვამენ.

 ყველაფერი გაცილებით მარტივია და ეს მარტივი კი როგორც ჩანს ჩვენი ქვეყნისთვის ძნელად მისაღწევი. ყველაფერი ადამიანების აღზრდის, განათლების და შეგნების დონემდე დადის. არც მარტო ორგანიზაციული და კრეატიული ნიჭია საკმარისი  კარგი ღონისძიების მოსაწყობად , არც მხოლოდ ფული, არც მხოლოდ მეგობრები და სანაცნობო წრე. ალბათ ყველა ზემოთჩამოთვლილი და კიდევ რაღაც, ეს რაღაც კი – მარილივითაა , რომელიც რამეს თუ აკლია მოგეხსენებათ ვერაფერს ჩაატანთ გემოს. მარილი ხშირ შემთხვევაში – გემოვნებაა ხოლმე. არ ვიცი ეს უკანასკნელი რატომ წარმოადგენს ასეთ დეფიციტს ჩვენს ქვეყანაში.

მე მინდა ბევრი ფესტივალები , არა მხოლოდ მუსიკალური, არამხოლოდ ფილმების, არამედ ხელოვნების ყველა დარგის და მიმართულების. ეს ყველაფერი საჭიროა ქვეყნის კულტურული ცხოვრების განვითარებისთვის, თითოეული ჩვენგანისთვის. ძალიან საჭირო, მაგრამ მოდით ვიფიქროთ ხარისხზე. ამის გარეშე აზრი არ აქვს. ამის გარეშე ყველაფერი იმ უმსგავსობას ემსგავსება რაც ბათუმში ვიხილე : საშინელი გახმოვანება, სცენაზე ავარდნილი ბათუმელი ძველი ბიჭების სცენიდან "კაჩაობა" და გინება, გოგონების სცენაზე ცეკვა და შიგადაშიგ აპარატურის გათიშვები და ახალგაზრდა მუსიკოსები, რომელთა ნიჭი თუ უნიჭობა – შეუფასებელი დარჩა– მსმენელის არ არსებობის გამო.
არადა ეშმაკის ბორბალიდან ყველაფერი ლამაზად ჩანდა 

P.S. ერთი დადებითი ჰქონდა ფესტივალს : ცოტა დავისვენე და მეგობრებთან ერთად გავერთე.