დღე-სასწაული

მიყვარს როცა ადამიანები აღნიშნავენ თავიანთ "დღესასწაულებს" . აღნიშვნაში არ ვგულისხმობ მაინცდამაინც პომპეზურად აღნიშვნას ან ძვირფასიანი საჩუქრების ჩუქებას, რაღაც პატარა და სიმბოლურიც სრულიად საკმარისია იმის გამოსახატავად რომ ეს დღე ახსოვთ.

რათქმაუნდა მომწონს, როცა ცხოვრებას ისე უდგებიან რომ თითქოს ყოველი დღე დღესასწაულია, მაგრამ ეს სამწუხაროდ გაცილებით ძნელი შესასრულებელია ,ამიტომაც არ მინდა გამოვტოვოთ და დავიკიდოთ ის დღეები და თარიღები, რომლებმაც ჩვენი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეცვალეს. ბოლობოლო ასეთი თარიღები არც ისე ბევრია და რატომაც არ უნდა გვახსოვდეს, რატომაც არ უნდა ვახარებდეთ ადამიანების გულს და ვულოცავდეთ ერთმანეთს?
თითქოს ეს ყველაფერი ბუნებრივია ჩემთვის , მაგრამ პოსტის დაწერა იმიტომ გადავწყვიტე რომ ბევრი ძალიან სკეპტიკურად უყურებას ამ საკითხს და დაბადებისდღის და რამდენიმე საერთო–სახალხო დღესასწაულის გარდა არცერთ სხვა დღესა და თარიღს არ აღიარებს. უფრო მეტიც ბევრი არც იმას თვლის საჭიროდ ოჯახის წევრს რამე აჩუქოს იუბილეზე , "ახლობელია და გამიგებს" ან "ხომ იცის რომ ისედაც მიყვარს"–ს პრინციპით.

მოკლედ რომ ვთქვა, გუშინ ერთი წელი გავიდა ჩვენი ქორწინებიდან და რამდენი წელიც არ უნდა გავიდეს 7, 18, 33 თუ 49 – მინდა ერთნაერი სიხარულით და სიყვარულით აღვნიშნავდეთ ამ თარიღს, ისე როგოც გუშინ.